زمان آن فرا رسیده است که رابین و امی، دو مورد از آخرین خریدهای این حامل، نظم و انضباط سختی دریافت کنند. حامل دانه تصمیم می گیرد که وقت آن رسیده است که بیدمشک دوشیزه خود را با استفاده از ابزار تنبیه مورد علاقه خود، برانکارد کشیشی، به طور گسترده دراز گاییدن کوردی کند. رابین از دیدن عکسی که کارا توسط پرزیدنت نلسون با شلاق ده اینچ از سرش بمباران می شود، سیر نمی شود. وقتی مرد بزرگ بلوند تشنه ای را گرفت که غرش می کرد، ناله می کرد، جیغ می کشید و او را شخم می زد، رابین از خوشحالی غش کرد. همچنین باعث شد او احساس گناه کند. او هر شب ملحفه‌های تختش را برمی‌دارد و آماده خوابیدن است به‌جای مالیدن کلیشه‌ی ضربان‌دارش تا زمانی که به اوج برسد. اما هرگز کار نمی کند. او همچنان تسلیم وسوسه می شود. به عنوان یک عضو جدید کلیسا و یک چند همسر خوب، او می‌داند که ذهنش نباید با این ایده که آلت تناسلی در داخل بیدمشک‌ها، به‌ویژه خودش، می‌رود، پر شود. او احساس می کند که ارزش توجه حامل بذر را ندارد. او به امی، دیگر جهش یافته جدید در مورد افکار بد خود می گوید و امی اعتراف می کند که آنها بوده اند.